PRL to okres, który pozostawił po sobie wiele reliktów stanowiących żywy przykład zobrazowania tezy, wedle której charakterystyka czasów i konkretnej władzy, może zaowocować wypracowaniem cech twórczych przejawiających się w architekturze, która przybrała zupełnie inny wygląd i charakter. Po sanacyjnym okresie demonstracyjnego wręcz odchodzenia od wzorców rosyjskich, masowych przebudowach budowli stawianych przez wschodniego zaborcę, nadawania im staropolskiego charakteru lub cech nawiązujących do dziedzictwa klasycyzmu, architektura peerelu, ponownie przejęła cechy wschodniego sąsiada. W architekturze Polski Ludowej, zaczęły dominować rosyjskie trendy, przejawiające się w praktykowaniu założeń socrealizmu. W dzisiejszych czasach, budynki takie coraz częściej są burzone i zastępowane przez inne. Coraz mniej zostaje budowli, które stanowiłby relikt owych czasów. Architektura PRLu, przez jednych uwielbiana do dziś, dla innych wyraz tandety i symbolu zniewolenia, coraz częściej możliwa do podziwiania jest już tylko w albumach.